Interview Anouk ten Barge en Marco Pol (Pluryn)

Waar word je blij van in je werk binnen FACT?
Anouk zegt dat zij blij wordt van het werkzaam zijn als therapeut binnen het team, vooral om gezamenlijk goed een gezin te ondersteunen en positieve veranderingen teweeg te brengen. Gezamenlijk als team aan de behandeling werken voor het betreffende gezin, mooi om dan de vooruitgang te zien. Anouk gaat goed op een crisis. Dit brengt reuring, geeft inzichten en daar krijgt Anouk energie van. Leeftijdsgroep van de kinderen is 6-18 jaar, de jongste is 4 jaar. Richten ons op gezinnen met jonge kinderen, wordt blij als je vroegtijdig met het gezin bezig kunt zijn om uit huis plaatsingen of opname in crisiscentrum te voorkomen op lange termijn.

Marco wordt blij van de gezinnen waarmee je werkt. Vaak zijn deze uitdagende gezinnen al gestrand met andere hulpverleners, maar wij als GezinsFact zijn doortastend, vasthoudend en volhardend. Wanneer je als team binnenkomt bij de ouders, dat is een heel mooi resultaat waar Marco blij van wordt.

Wat beschouw je als de ultieme uitdaging in je vak?
Anouk beschouwt de verbinding, goed kijken, contact maken, beeldvorming krijgen, sparren met elkaar en de veranderingen die je maakt als de ultieme uitdaging. Dat je die verandering kan bestendigen, lange adem is nodig. GezinsFact is niet van de korte doelen maar van de lange termijn. Als je dit met elkaar kan bereiken is de ultieme uitdaging dat dit lukt.

Marco geeft aan het een ultieme uitdaging te vinden wanneer je bij gezinnen binnenkomt die al in de hulpverleners-molen zonder resultaat hebben gezeten, dat het ons team wel lukt om uitdagende doelen met het gezin te bespreken. Dat je als Gezinsfact wel dingen kan veranderen binnen het gezin en dat je dit met elkaar als team en samen met het gezin behaalt.

Waar zit voor jou de grootste meerwaarde van de FACT-aanpak?
Anouk vat samen dat haar grootste meerwaarde van de FACT-aanpak is de samenwerking als team zodat je het vol kunt houden met elkaar als team, met meerdere mensen en ogen wordt gekeken naar oplossingen. Op deze manier komt het niet alleen op Anouk haar schouders terecht, goed sparren met elkaar zodat je gezamenlijk ziet wat er gebeurt en ook gezamenlijk de verandering kan maken.
Doordat de meeste hulpverleners een parttime werkverband hebben is er altijd iemand voor het gezin beschikbaar. GezinsFact Pluryn heeft zelf bereikbaarheidsdienst voor beide teams in Twente georganiseerd zodat je minder vaak die bereikbaarheidsdienst hoeft te draaien en je hebt altijd iemand aan de telefoon die het werken in FACT weet en daardoor mee kan denken met ouders. Als je je werkmobiel niet aan hebt staan dan kunnen ze bereikbaarheidsdienst bellen.

Marco vindt ook dat samenwerking de grootste meerwaarde van de FACT-aanpak te vinden, maar niet alleen in je eigen team, doch ook met verschillende disciplines in andere instellingen zoals bijvoorbeeld met de gezinsvoogd of de wijkcoach. Het kan ook een nadeel zijn dat je na werktijd gebeld wordt, maar dit bepaal je zelf met het gezin.
Wanneer er gestart wordt met hulpverlening aan een gezin, dan wordt er een welkomstboekje met foto’s van teamleden gegeven en informatiemateriaal wat iedereen doet en over de methodiek en voorbeelden. Ook het telefoonnummer van de bereikbaarheidsdienst na 17.00 uur wordt gegeven. We zijn zichtbaar in het gezin.

Welke FACT cliënt zal jou altijd bijblijven en waarom?
Anouk zegt dat er verschillende gezinnen zijn waar al lange tijd hulp aan wordt verleend door het team. Bij sommige gezinnen denk je waar je als team ook veel van hebt geleerd en wat je anders bent gaat aanpakken. Niet 1 cliënt, maar meerdere gezinnen dus die bijblijven.
Soms denk je moeten we nog wel het gezin blijven ondersteunen. Maar je bent ook huiverig om een gezin over te dragen aan een andere organisatie want dan weet je niet of het goed blijft gaan. Dus wil je blijven steunen en je richten op de langere termijn evengoed als je op het huidige moment niets kan veranderen binnen het gezin.

Er zijn verschillende gezinnen die dicht bij jou komen zegt Marco zoals bijv. gezinnen die al 8 jaar worden gesteund, die gezinnen doen iets met jou qua gevoel en emotie. Je hebt samen ook veel meegemaakt waardoor je de verbinding voelt.

Wat wilde je worden toen je jong was?
Anouk heeft van jongs af aan kraamverzorgster willen worden, dit schreef zij altijd op in een vriendenboek.
Marco wilde het leger in en soldaat worden.

Droom: Hoe ziet jouw ideale FACT Jeugdteam en benadering eruit?
Anouk heeft als droom dat er echt wel voldoende kennis en kunde is op verschillende gebieden zoals psychiatrische problematiek, ontwikkelingsproblematiek, scheiding, trauma. Dat alle teamleden het goed over kunnen brengen naar gezinnen waardoor je dit gezamenlijk kunt doen. Het is een goede afspiegeling/ verdeling van mannen en vrouwen zodat er goede aansluiting is bij de gezinnen. Dat je over de week heen voldoende mankracht hebt om naar gezinnen te gaan. Daar mag iedereen zijn eigen kwaliteit hebben, sommigen vinden jonge kinderen en anderen vinden oudere kinderen leuk. Dat het gezamenlijk gedragen wordt. Marco sluit zich hier volledig bij aan.

Op de vraag of er vacatures zijn binnen het team vertelt Anouk dat ze momenteel in principe compleet zijn maar dat er mogelijk een vacature ontstaat voor specialistische ambulante hulpverlener in haar team, doordat er wat ziekte is binnen het team en in de toekomst een collega met pensioen gaat. Hierdoor wordt overwogen om alvast toekomst gericht de vacature uit te zetten. Werken nu binnen haar team 8 ambulante hulpverleners, een systeemtherapeut en 2 regiebehandelaren. In het andere team op locatie ontstaat er sowieso een vacature.

Marco vindt een stukje humor en transparantie heel belangrijk binnen een team. Dat je eerlijk naar elkaar toe bent en elkaar respecteert. Alle teamleden moeten met elkaar de taak uitvoeren. Het is af en toe heel pittig, maar we moeten er wel voor staan met zijn allen. Iedereen moet hetzelfde stukje verantwoordelijkheidsgevoel hebben. Dan kun je het met elkaar dragen. De ene collega is beter met rapportage, een ander met andere taken, je moet elkaar goed kunnen aanvullen.

Ik ben in de behandeling die ik geef pas echt tevreden als……
Anouk uit haar tevredenheid over de behandeling wanneer het in het gezamenlijke stuk lukt om op verschillende gebieden patronen te doorbreken met zijn allen, zoals gezinspatronen waar ouders opvoedkundig ondersteund worden en wanneer er crisissituaties verminderd worden, individuele therapieën en als het lukt om bepaalde trauma’s te verwerken, om gevoelens te duiden, te mentaliseren en vooral gedragsverandering bij jongeren teweeg kan brengen, dan is de behandeling geslaagd.

Marco is echt tevreden wanneer het contact met het gezin goed is gemaakt, dat je alles kunt zeggen binnen het gezin hoe moeilijk het vaak ook is en dat je welkom bent. Ook dat je veranderingen ziet bij zowel de kinderen als bij de ouders.

Wat motiveerde jou om als FACT-medewerker te beginnen?
Anouk is gevraagd om het GezinsFact-team te ontwikkelen, deze methodiek was haar nog onbekend. Zat daarvoor op polikliniek en deed veel therapie, behandeling en diagnostiek. Het ambulante sprak haar erg aan en dat je als team de gezamenlijke caseload draagt. Heeft dat als heel positief ervaren en is hierdoor niet meer geschikt om hele tijd afspraak na afspraak te hebben op 1 en dezelfde locatie. Wanneer je bij een gezin bent, stap je de dag erna weer op en nemen collega’s het van je over, je hebt hierdoor heel veel contact met collega’s en draagt samen de verantwoordelijkheid. Anouk vindt de dynamiek en hectiek die bij het GezinsFact horen erg mooi. Geeft veel reuring, komt op zoveel verschillende plekken, heeft veel contact met gezinnen en collega’s. Voorheen zat Anouk nog deels bij polikliniek en deed daarnaast GezinsFact voor 20 uur. Maar kiest nu toch voor Gezinsfact wat haar hoofdtaak is. Als neventaken geeft Anouk trainingen, regelt werkbegeleiding van GZ-ers in opleiding en zit in regionaal expertiseteam waar zij supervisie biedt.

Marco zit al heel lang in jeugdzorg als jeugdzorgmedewerker en was al aantal keer gevraagd voor FACT. Binnen GezinsFact-team werd met een nieuwe methodiek gestart: de Stop Nu Ander Plan-vereniging; was bestemd voor kinderen van de basisschool-leeftijd die onrust gaven, Marco was daarvoor opgeleid en is daardoor bij Gezinsfact ingestroomd. Daarvoor altijd op groep gewerkt en wilde er niet vanaf omdat Marco dat zo mooi vond, maar ervaarde toen dat het werken binnen het GezinsFact-team ook heel bijzonder en mooi is en erg afwisselend.

Hoe ervaar jij de inzet van ervaringsdeskundigen in het FACT Jeugdteam?
Anouk geeft aan dat er geen officiële ervaringsdeskundige is in het team. Gelooft wel dat het meerwaarde heeft. Uiteindelijk is de problematiek heel wisselend, er zit ervaringsgerichtheid in het team doordat een medewerker een kind die ondersteuning nodig heeft dat biedt en waar ze veel aan hebben maar niet dat ze formeel opleiding hebben. Anouk vindt het lastig waar je je dan op gaat richten binnen je team, ga je je dan richten op ouder met kind met beperking en hoe zwaar dat is? Het team heeft ook ouders in behandeling gehad die wel een sociale opleiding hadden maar die geen opleiding tot ervaringsdeskundige hebben gedaan. Die moeder wilde wel binnen het team komen werken. Toen was het team ook heel groot en heeft het team zich af gevraagd of je die ouders bijv. binnen wilt halen, ook afhankelijk van hun eigen huidige baan natuurlijk. Die ouders kunnen niet beide blijven doen ten slotte. Wens is er wel maar hoe dat vormgegeven kan worden is nog onduidelijk, idem voor positie van die betreffende ouder binnen Fact team, is dat een volwaardig teamlid of wordt dat anders ervaren?

Marco geeft ook aan dat er geen ervaringsdeskundigen zijn in hun team. Hebben wel aantal ouders die geschikt zijn als ervaringsdeskundigen maar geen HBO-opleiding hebben. Wel besproken, maar is er niet van gekomen, blijft hierdoor in het midden.

Wat zou jij het eerst veranderen als je minister (of staatssecretaris) VWS was?
Anouk zou als minister VWS of staatssecretaris veel meer in de bureaucratie ontschotten, er zijn nu veel eilandjes, samenwerking, hoe is de jeugdzorg geregeld met bepalingen / beschikkingen? Wie bepaalt dat? Anouk merkt dat in registratie als NIP-psycholoog om supervisie te kunnen bieden voor SKJ dat er nog meer verschillende lidmaatschappen zijn. Iedere heeft weer eigen accreditatie waaraan je wilt voldoen. Terwijl Anouk vindt dat dit algemener/breder moet zijn als supervisor zoals EMDR en schematherapie, maar er zijn verschillende accreditaties en lidmaatschappen die je moet doorlopen, dat vindt Anouk pure bureaucratie.

Marco vindt dat er minder rapportage gemaakt moet worden, hoewel het nodig is. Er gaat heel veel tijd in zitten, kan makkelijker. Er mag ook meer geld naar de zorg in het algemeen en naar jeugdzorg. De kwaliteit die wij in Nederland hebben moet je ook kunnen blijven bieden. Er wordt teveel bezuinigd.

Welke les die jij geleerd hebt van een cliënt is jou het meest bijgebleven?
Anouk heeft bij een gezin – die veel rapportages nodig had voor scheidingsproblematiek – geleerd dat zij zich niet gek moet laten maken of onder druk moet laten zetten door het gezin. Het is een dynamisch proces en Anouk is daar veel rustiger in geworden.

Marco meldt dat je vooral bij jezelf moet blijven: praat voor jezelf, denk voor jezelf. Kijk verder dan je neus lang is.